Mijn eerste paar dagen in Amerika

Howdy lieve mensen!

Mijn eerste reisverslag vanuit de States. Ik zit hier pas een paar dagen, maar het voelt al alsof ik hier veel langer zit. Er komt ook zoveel op me af in een korte tijd. Laten we bij het begin beginnen.

Op dinsdagochtend 13 september was het zover: Op weg naar Schiphol voor de lange reis naar de andere kant van de oceaan. Met in totaal 3 koffers en een laptoptas was ik er klaar voor. Bij het inchecken werd ik al onderworpen aan een vragenvuur. Waar ga je heen? Wat ga je doen? Heb je je ticket al betaald? Heb je je koffer zelf ingepakt? En ik was nog niet eens het land uit. Ik was benieuwd wat me nog te wachten stond. Ik was niet alleen op Schiphol. Ik werd uitgezwaaid door mijn vader, moeder, zus en Paul. Was toch wel een raar gevoel om ze voor zo'n lange tijd gedag te moeten zeggen. Maar het avontuur wachtte!

Allereerst vloog ik naar Philadelphia. Dit was ruim 8 uur vliegen. Helaas niet in zo'n mega grote boeing, want dit vliegtuig was maar 6 stoelen breed. Wel werd er zeer goed voor me gezorgd: een kussentje, een deken, gratis drinken en wat te eten. En ook drie films zijn langs gekomen. Ook had ik mazzel dat de stoel naast mij leeg bleef. Dit gaf mij en mijn buurman bij het raam net iets meer lebensraum gedurende de vlucht.
Bij aankomst in Philadelphia moest ik opnieuw door de molen. Koffers ophalen en afgeven, paspoort controle en door de scan. Hier waren ze iets strenger dan in Nederland, want mijn koffer moest open dit keer. Maar ik had ruim de tijd om mijn volgende vlucht naar Dallas te halen. Toen ik vroeg waar ik heen moest voor de vlucht naar Dallas, verstond die mevrouw mij niet. Ze vroeg: Venice? Ik zei: Dallas. Ooooooh, zei ze: Dèèllas. Okee dacht ik: Vanaf nu moet ik mijn nette Engels laten varen, haha. Na een 4 uur durende vlucht kwam ik ook heelhuids aan in deze stad. Deze luchthaven was echt enorm groot. Ik moest met een treintje naar de volgende gate. Daar zou ik op mijn laatste vlucht wachten naar College Station. Ik begon een beetje honger te krijgen en besloot mijn eerste dollars uit te geven. Wat mij opviel is dat naast de porties allemaal best aan de maat zijn, de mensen enorm vriendelijk en behulpzaam zijn. Ze beginnen altijd hun zin met: ''Hi, how are you?'' ook al ben je een vreemde voor ze. Dat maakt de communicatie zoveel gemakkelijker en minder afstandelijk.
Na slechts een half uurtje vliegen kwam ik dan eindelijk aan in College Station. Mijn begeleidster stond me al op te wachten en bracht mij naar mijn logeeradres voor de komende 6 maanden. Mijn begeleidster, Courtney, liet al gelijk zien dat we in Texas zijn: Ze had prachtige, bruin leren cowboy boots aan. Dus ik ga niet weg voordat ik ook zo'n tof paar heb kunnen scoren.
Mijn huisgenoot Allison is ontzettend aardig en liet het huis aan mij zien. het is een twee-onder-een- kap bungalow met genoeg ruimte voor 2 personen. Ik heb zelfs een eigen badkamer! Moe van de reis en alle indrukken viel ik al snel in slaap, want de volgende dag zou mijn eerste dag op de universiteit zijn.
Het minst handige van deze logeerplek is dat ik niet heel erg dicht bij de universiteit woon. Gelukkig heeft Allison een mooie pick-up truck en mag ik met haar mee rijden. Zij werkt namelijk ook op de universiteit aan haar PhD. Ik wil uiteindelijk wel een fiets of iets dergelijks aanschaffen, zodat ik ook een beetje mijn eigen plan kan trekken.
Na mijn eerste ontbijt buiten de deur kwamen we aan op de campus. Het gebouw waar Dierwetenschappen gevestigd is ziet er helaas een beetje somber en oud uit. Ik kreeg een eigen kamer toegewezen die ik deel met Breanna, ook bezig met haar master thesis. Het hele team zit op 1 verdieping. Van paard tot kippen, van voeding tot genetica. Ik ben voorgesteld aan bijna iedereen daar, maar ik vergat gelijk de namen. Ze vinden het allemaal interessant dat ik helemaal vanuit Nederland hier naartoe gekomen ben en vragen wat ik allemaal kom doen. Wat een groot verschil is ook met Nederland, is dat ze hier echt onderzoek doen in een team. Iedereen helpt elkaar met de projecten, naast dat je je eigen project doet. Na de rondleidingen, overleg met Courtney en Breanna en een beetje tijd om te settelen, ging ik weer naar huis samen met Allison. Er moesten boodschappen gedaan worden voor het eten, dus op naar de supermarkt. Maar serieus, je kunt echt uuuuren ronddwalen in de supermarkt. Heel veel lange gangen met 100 soorten chips, dranken, maaltijden, noem maar op. Ze hebben echt heel veel keuze in alles. Gelukkig zijn er naast heel veel kant-en-klaar maaltijden ook verse producten te kiezen. En alsof er nog niet genoeg verbazingen waren: bij het afrekenen staan er twee mensen je boodschappen in te pakken. Je hoeft alleen maar te wachten en te betalen. ''Gemak dient de mens'' is hier een heel passend gezegde.
Op vrijdagavond was er een ''back to school party'' gepland waarvoor ik ook uitgenodigd was. Een perfecte manier om iedereen van het onderzoeksteam te leren kennen. Het feest was bij iemand thuis, een mooi vrijstaand huis met grond eromheen zo ver je kon kijken. Wederom weer hele vriendelijke mensen. Het was in ieder geval niet heel moeilijk om contact te leggen. De meesten waren geïnteresseerd in waar ik vandaan kwam, wat ik qua studie doe en hoe lang ik hier blijf. En of ik al een beetje gewend was aan Texas. Heel erg leuk om de mensen te vertellen over de grote verschillen tussen Nederland en de VS. Aangezien het een zwoele avond was stonden veel mensen buiten. De kinderen waren aan het oefenen met lasso werpen op een nep stier. Het was echt heel gezellig om daar tussen te staan en de mensen beter te leren kennen.

Genoeg meegemaakt al in deze eerste paar dagen. Ik moet niet vergeten dat ik hier voor een belangrijk doel ben: Mijn scriptie schrijven. Dit weekend heb ik daar even goed de tijd voor, om een begin te maken aan het onderzoeksplan.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!
(Bij de foto's kun je mijn werkplek zien, de omgeving bij de universiteit, de truck van Allison en de omgeving van de back to school party).

Veel liefs!!