San Antonio en de Hill Country

Hoi allemaal!

Inmiddels is mijn moeder alweer veilig geland op de koude, Nederlandse bodem en ben ik alweer druk aan het werk. Want over iets meer dan 7 weken vlieg ook ik weer terug naar ons kikkerlandje. Maar voordat het zover is, moet er nog wel het een en ander gebeuren. Mijn data is voor een deel bijna binnen, dus dan kan het statistiek gedeelte beginnen. Niet een van mijn beste kwaliteiten, dus ik zal daar voorlopig nog wel even zoet mee zijn.

Ruim twee weken geleden was het Texas avontuur nog in volle gang. Met oud en nieuw leek het ons leuk om naar een grote stad te gaan. Dit was San Antonio. Een hele leuke stad met weinig wolkenkrabbers en veel Mexicaanse invloeden. Op Market Square kan je ook vele kraampjes vinden waar Mexicaans eten en souvenirs gekocht kunnen worden. Door het hart van de stad loopt de 'Riverwalk'. Het is te vergelijken met onze grachten. Je kunt er een wandeling maken, een tochtje over het water en uiteraard overal eten en drinken. Heel leuk en gezellig. San Antonio staat ook bekend om de 'Alamo'. Dit was vroeger een katholiek missiegebouw, het centrum van de Texaanse Onafhankelijkheidsbeweging. De slag om de Alamo vond plaats in 1836 en was een militair conflict tussen de Mexicanen en rebellen die voor de onafhankelijkheid van Texas vochten. Destijds was Texas onderdeel van de Mexicaanse staat Coahuila y Texas.
Op ''newyears eve'' was het ontzettend druk in San Antonio. Er was ook veel te zien. Wij waren om een uur of 1700 in de stad en hadden eerst de highlights even opgezocht waarna we ons in de feestdrukte stortte. Vele muziekpodia, een kermis en heel veel eettentjes. Uiteraard hebben wij ook een salsa dansje gedaan. Aangezien wij redelijk vroeg al in de stad waren en de vuurwerkshow pas om 0.00 zou zijn, moesten wij nog wat uurtjes overbruggen. Dit werd op een gegeven moment ook echt wel wachten, want we waren best moe en de tijd ging niet zo heel snel meer. Maar het vuurwerk was prachtig en de sfeer zat er goed in. Het was zeker een hele ervaring!
We hadden een motel net buiten de stad, ongeveer 20 minuutjes rijden. De volgende dag op Nieuwjaarsdag zijn we nog een keer terug gegaan naar de stad en hebben we een museum bezocht over de cowboy geschiedenis (die ook een hele tentoonstelling had over de wilde dieren in Afrika en op de Noordpool?!) en hebben we in een bootje over de grachten van San Antonio gevaren. Het was echt heerlijk weer die dag, dus het was volop genieten in het zonnetje!
San Antonio lieten we vervolgens achter ons om naar het stadje New Braunfels te gaan, ten noordoosten van San Antonio. In de zomer is dit stadje bekend bij toeristen en lokale bewoners om verkoeling te zoeken bij de Guadalupe River. Aangezien wij die kans moesten missen, hebben wij op de avond van aankomst een typische dance hall bezocht, in het grenzende plaatsje Gruene. Die avond was daar ook een optreden van een country band, dus wij hebben genoten van de muziek met een biertje in de hand. Heerlijk relaxte avond.
De volgende dag zijn wij een kijkje gaan nemen onder de grond, namelijk in de Natural Bridge Caverns (grotten) vlakbij New Braunfels. Dit was magisch en de gids was ook zeer enthousiast met een beetje zelfspot. Ik dacht dat het best fris zou worden, dus ik had me goed ingepakt. Niks bleek minder waar. Het leek wel een sauna! Super vochtig en warm, met af en toe een waterdruppel die op je hoofd viel. Er waren mooie vormen te zien en sculpturen die nog steeds in de maak zijn.
Na een korte pitstop in College Station zijn we de Hill Country gaan ontdekken. Een heel mooi gebied in het midden van Texas met vele kleine plaatsjes. Allereerst het stadje Fredericksburg. Wat de naam al verklapt: Het was vroeger een Duitse nederzetting. Veel Duitse mensen die besloten te emigreren naar Amerika kozen dit plaatsje uit om zich te settelen. Sommige mensen die daar nu nog wonen, kunnen vandaag de dag nog wel een klein woordje Duits spreken. Het centrum bestaat uit één lange straat waar vele antiekwinkeltjes en restaurantjes te vinden zijn. Ook staat dit gebied bekend om zijn wijngaarden en daarom is er ook volop wijn te verkrijgen. Uiteraard hebben wij onze eerste avond ook in een 'Brauhaus' gegeten, waar zowel Duitse als Amerikaanse gerechten op de kaart stonden. Ons motel was aan het begin van de lange hoofdstraat te vinden, dus wij waren overal binnen een paar minuten.
In Fredericksburg hebben wij twee nachten geslapen. De tweede dag hebben wij een museum bezocht die het verhaal vertelt over hoe Fredericksburg ontstaan is en wanneer de Duitse mensen overkwamen en zich hier vestigden. Je kreeg ook de oude huisjes en stallen van die tijd te zien, waar je ook binnen een kijkje kon nemen. Heel leuk! Als tweede activiteit die dag wilden wij graag naar het Enchanted Rock National Park, op ongeveer een half uurtje rijden van Fredericksburg. Dit was echt zo'n Amerikaans National Park wat ik in gedachte had. Vele rots formaties zo ver je kon kijken waar je vele soorten wandelingen kon maken. Dat was misschien ook een inschattingsfoutje van ons: Nooit denken, oh zo'n wandeling doe ik wel even. Nee. Niet in een paar uurtjes. En ook niet in Texas, haha. Het was wel jammer dat wij daarom niet eerder naar het park gegaan waren, want de zon ging al snel onder. Doordat het zo groot was hebben we daarom ook maar een klein gedeelte kunnen zien, niet het uur meegerekend dat we opzoek waren naar de goede route. Het bezoek was kort, maar krachtig. En zeker de moeite waard!
Fredericksburg lieten we achter ons om de weg op te gaan. We reden door verschillende kleine plaatsjes. Allereerst Luckenbach. Populatie: 3 + kat. Een klein rondje langs 3 gammele gebouwtjes wat voor mij iets weg had van een verlaten camping. Dat was Luckenbach. Door naar Comfort. Ook hier hebben we ons best gedaan om iets spannends te vinden, maar helaas was ook hier niet veel te beleven. Er even doorheen rijden volstond al. Dan de hoop op de volgende stop: Boerne (spreek je uit als Bernie). Hier was iets meer leven en het had ook wel wat weg van Fredericksburg. Alleen dan iets minder overzichtelijk en schattig. Daar hebben we een koffie gedronken in het plaatselijke cafeetje, wat overvol zat. De antiekwinkeltjes trokken ons niet, dus we besloten maar weer verder te gaan. Bandera, dat moest het zijn! Volgens de reisgids HET cowboystadje van de regio. Inderdaad, wel cowboywinkels en mannen met cowboylaarzen, maar na twee winkeltjes en een ontmoeting met dronken cowboys in de plaatselijke saloon, vonden we het wel weer gezegend. Natuurlijk zitten we niet in het hoogseizoen en de toeristen zijn nergens te vinden. Heerlijk natuurlijk, maar dat maakt het soms niet heel bruisend. Ook was het deze dagen ontzettend koud (ja koud! Net boven nul), dus dat bevorderd ook niet het leven in de kleine plaatsjes. Maar ach, wij waren lekker op weg in een warme auto en hadden de tijd aan onszelf. Wij reden vanaf Bandera weer noordwaarts naar het plaatsje Kerrville, waar ons motel was. Een leuk plaatsje, maar verrassend genoeg ook niet heel bruisend. Het restaurantje waar we wat wilden eten was ook gesloten en we konden maar niet een centrum vinden. Waarschijnlijk was die er wel, maar na 3 keer de Main Street afgereden te hebben gaven we het op. Dan maar vroeg naar bed voor het avontuur van de volgende dag: Naar het Lost Maples State Park, een uurtje rijden vanaf Kerrville. Wij vroeg in de Koude! auto (het water in het flesje was zelfs bevroren), klaar voor een uurtje rijden. Dit werden iets meer minuten, want het waren weggetjes in het gebergte. Prachtig natuurlijk, maar het was meer links rechts, op en neer. Het was zo lekker rustig op de weg dat we even konden stoppen om het hertje wat ons zo aanstaarde even gedag te zeggen. Of een foto te maken van het uitzicht. Want zowel de weg naar dit park als naar de Enchanted Rock Park was al een beleving op zich. Het leek ook alsof je in een achtbaan zit. Klimmend omhoog en pas als je boven bent zie je hoe de weg verder gaat. Het Lost Maples State Park had ook stenen en rotsen, maar hier waren meer bomen te vinden en watertjes die je over moest steken. In de herfst is dat natuurlijk prachtig met al die kleuren, maar wij hebben ook een heerlijke wandeling gemaakt in de zon. In dit park zijn veel mensen die kamperen en gaan vissen. Het is ook een groot park maar minder groot dan het vorige.
Na al deze avonturen begonnen we aan onze terugreis naar College Station van ongeveer 4 uur. Onderweg maakten we een tussenstop in San Marcos, waar mijn moeder een mooi paar laarzen heeft kunnen scoren!
De dag voordat ze zou vertrekken, hebben we nog een bezoekje gebracht aan Washington on the Brazos, een historisch gebied wat veel te vertellen had over hoe vroeger de mannen hadden gevochten voor de onafhankelijkheid van Texas. Hier heeft ook de daadwerkelijke ondertekening plaatsgevonden van de onafhankelijkheidsverklaring. De laatste president van de republiek Texas heeft daar nog gewoond en we mochten ook een bezoekje brengen aan zijn huis en land. Wat leuk was is dat er daadwerkelijk mensen werken op het land om de boerderij levend te houden. Dit maakte het voor ons net echt. Doordat het niet druk was hadden ze de tijd om ons uitgebreid te woord te staan. Een hele interessante middag met weer een stukje Texas geschiedenis.

Helaas komt er aan alles een eind. Zo ook aan dit avontuur. Drie weken met mama de weg op. Naar grote steden en kleine stadjes, stukjes natuur van Texas, de interessante geschiedenis en overnachten langs de weg. Het was een top tijd en het was daarom ook heel jammer dat mijn moeder weer terug moest. Maar het was weer tijd om te werken aan de reden dat ik hier ben: Mijn scriptie. Want hoe eerder die klaar is, hoe sneller mijn moeder en ik weer een keer terug kunnen gaan om meer van dit prachtige land te ontdekken.

Liefs van mij!