''Wintertijd'' in Texas
Blijf op de hoogte en volg Lisa
28 Februari 2017 | Verenigde Staten, College Station
Hoi allemaal!
Mijn laatste blog is alweer 6 weken geleden, dus ik zal jullie weer even bijpraten.
De maand februari is alweer bijna om. Dat betekent dat het nog maar een paar dagen zijn voordat ik weer terug ga naar Nederland. Het formele papierwerk is al ingevuld en ondertekend, dus nu is het nog even genieten van de laatste paar dagen en mijn onderzoek tot een acceptabel ''eind'' brengen. Er zijn de afgelopen weken wat dingen veranderd in mijn onderzoek met betrekking tot de onderzoeksvraag. Helaas heeft de gezichtsanalyse geen significante resultaten opgeleverd, wat betekent dat ik niet veel zinnigs kan zeggen over dit onderdeel. Jammer, want dit was wel het project wat ik in eerste instantie wilde doen. Gelukkig hebben we een paar weken geleden besloten om te beginnen met video analyse van ''social licking behavior'' bij dezelfde koeien. Dit ''social licking behavior'' vindt plaats tussen twee koeien en dient om elkaars vachten schoon te maken en om de relaties in de groep te onderhouden. Onze vraag is of dit gedrag minder wordt naarmate de koeien ziek worden, omdat ze er dan simpelweg minder energie voor hebben. Het grappige is wat blijkt uit de data tot nu toe, is dat het ziek zijn er niet veel mee te maken heeft, maar vooral het dieet wat de koeien krijgen. Deze dieren zijn namelijk op twee verschillende diëten gezet en een van de diëten blijkt dus effect te hebben op het geven en ontvangen van ''social licking behavior''. Niet iets waar we naar zochten, maar wel een heel interessant resultaat en zeker iets om in mijn verslag te vermelden.
Een leuk nieuwtje: Ik werk met m'n begeleidster aan een abstract van mijn onderzoek die we gaan inleveren voor de 'Animal Science Conference' in Baltimore komende zomer. Dit abstract moet dan gepresenteerd worden aan geïnteresseerden en wetenschappers uit de wereld van Dierwetenschappen. Dit zou door mijn begeleidster gedaan kunnen worden, maar ze heeft mij gevraagd of ik het misschien zou willen doen. Dat betekent dat ik mijn onderzoek en resultaten kan presenteren aan mensen die nog meer weten dan ik, waardoor ik ervaring kan opdoen in het presenteren, discussiëren en contacten leggen. Zeker een gave kans, ook om weer naar Amerika te mogen gaan.
Omdat ik graag nog een keer tussen de koeien wilde staan, ben ik afgelopen vrijdag mee geweest naar Sexing Technologies, een bedrijf gespecialiseerd in fokprogramma's. Ze hebben dan ook verschillende soorten rassen stieren. Onze taak was om de stieren te wegen, te meten hoe snel ze uit het weeg-apparaat renden en hun temperament te scoren aan de hand van een schaal. Dit laatste gebeurde door het verblijf in te lopen en kijken hoe de stieren op jou reageren. Deze informatie is waardevol voor het bedrijf, want als ze de stieren gaan verkopen, kunnen ze per stier zeggen of ze goed reageren op mensen en of ze goed handelbaar zijn. Want dat is uiteindelijk wel wat je wilt als je werkt met stieren. Aangezien het stieren zijn en nogal onvoorspelbaar, moesten we wel oppassen. Dat is ook de reden dat ik liever achter een hek bleef staan. Mijn stoere begeleidster ging op eigen risico de verblijven in en zei daarom ook: Tell my babies I love them! Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen, hooguit wat intimiderende blikken over en weer. En we hebben een goede werkdag in de zon gehad.
Qua sociale activiteiten gaat het z'n gangetje. Allison is op dit moment heel druk met het verzamelen van data, want ze heeft een harde deadline aankomende week. Dat betekent lange dagen in het lab en weinig thuis. Toch hebben we wat leuke dingen ondernomen, zoals een super leuk huisfeest, weekendje shoppen in San Antonio, uit eten met mensen van dierwetenschappen, avondje uit, koffie drinken en een rondje over de campus lopen, country dansen bij Harry's en met Allison uit eten bij een sea food restaurant. Ik had daar ook mijn eerste ervaring met het eten van een oester. Ik heb me nooit zo aangetrokken gevoeld tot zo'n slijmerig wezen in een schelp, maar ik wilde het wel eens proberen. Niet op de manier zoals ''het hoort'', slurpend uit de schelp, maar met een vork uitsmeren op een cracker. Beetje saus en citroensap eroverheen gieten en in één keer in je mond stoppen. Tja, wat zal ik ervan zeggen. Het is en blijft slijmerig en zout, maar echt een hele intense smaak heeft het niet. Je maakt het vooral smaakvol met hetgeen wat je erop smeert. Het is ook meer het idee dat je iets glibberigs naar binnen werkt. Maar over het algemeen vond ik het zeker niet vies. En ach, ''vis'' is gezond, haha.
In de titel heb ik ''wintertijd'' genoemd, want het is wel een hele bijzondere winter in Texas. In de maand februari is het veel warmer geweest dan normaal zou moeten zijn. Temperaturen tussen de 25 en 30 graden zijn vaak langsgekomen, terwijl het normaal tussen de 8 en 10 graden zou moeten zijn. En dit is nog maar het begin, want hogere temperaturen zullen nog volgen. Niet alleen het zuiden heeft last van deze veranderingen, ook in het noorden krijgen meren niet de kans om te bevriezen. De lente heeft besloten om een paar weken eerder te beginnen waardoor de natuur even van het padje is. De klimaatverandering is hier goed merkbaar.
Het voelt toch wel raar dat ik bijna dit land moet verlaten. Deze laatste paar dagen gaan zo ontzettend snel. Natuurlijk heb ik heel veel zin om weer naar huis te gaan, maar het was ook een hele leuke, toffe, interessante en leerzame periode en ik zal mijn tijd hier ook gaan missen. Maar daarom zijn er de leuke herinneringen, die me weer even terugbrengen naar hoe het was.
Liefs!
xxxx
Mijn laatste blog is alweer 6 weken geleden, dus ik zal jullie weer even bijpraten.
De maand februari is alweer bijna om. Dat betekent dat het nog maar een paar dagen zijn voordat ik weer terug ga naar Nederland. Het formele papierwerk is al ingevuld en ondertekend, dus nu is het nog even genieten van de laatste paar dagen en mijn onderzoek tot een acceptabel ''eind'' brengen. Er zijn de afgelopen weken wat dingen veranderd in mijn onderzoek met betrekking tot de onderzoeksvraag. Helaas heeft de gezichtsanalyse geen significante resultaten opgeleverd, wat betekent dat ik niet veel zinnigs kan zeggen over dit onderdeel. Jammer, want dit was wel het project wat ik in eerste instantie wilde doen. Gelukkig hebben we een paar weken geleden besloten om te beginnen met video analyse van ''social licking behavior'' bij dezelfde koeien. Dit ''social licking behavior'' vindt plaats tussen twee koeien en dient om elkaars vachten schoon te maken en om de relaties in de groep te onderhouden. Onze vraag is of dit gedrag minder wordt naarmate de koeien ziek worden, omdat ze er dan simpelweg minder energie voor hebben. Het grappige is wat blijkt uit de data tot nu toe, is dat het ziek zijn er niet veel mee te maken heeft, maar vooral het dieet wat de koeien krijgen. Deze dieren zijn namelijk op twee verschillende diëten gezet en een van de diëten blijkt dus effect te hebben op het geven en ontvangen van ''social licking behavior''. Niet iets waar we naar zochten, maar wel een heel interessant resultaat en zeker iets om in mijn verslag te vermelden.
Een leuk nieuwtje: Ik werk met m'n begeleidster aan een abstract van mijn onderzoek die we gaan inleveren voor de 'Animal Science Conference' in Baltimore komende zomer. Dit abstract moet dan gepresenteerd worden aan geïnteresseerden en wetenschappers uit de wereld van Dierwetenschappen. Dit zou door mijn begeleidster gedaan kunnen worden, maar ze heeft mij gevraagd of ik het misschien zou willen doen. Dat betekent dat ik mijn onderzoek en resultaten kan presenteren aan mensen die nog meer weten dan ik, waardoor ik ervaring kan opdoen in het presenteren, discussiëren en contacten leggen. Zeker een gave kans, ook om weer naar Amerika te mogen gaan.
Omdat ik graag nog een keer tussen de koeien wilde staan, ben ik afgelopen vrijdag mee geweest naar Sexing Technologies, een bedrijf gespecialiseerd in fokprogramma's. Ze hebben dan ook verschillende soorten rassen stieren. Onze taak was om de stieren te wegen, te meten hoe snel ze uit het weeg-apparaat renden en hun temperament te scoren aan de hand van een schaal. Dit laatste gebeurde door het verblijf in te lopen en kijken hoe de stieren op jou reageren. Deze informatie is waardevol voor het bedrijf, want als ze de stieren gaan verkopen, kunnen ze per stier zeggen of ze goed reageren op mensen en of ze goed handelbaar zijn. Want dat is uiteindelijk wel wat je wilt als je werkt met stieren. Aangezien het stieren zijn en nogal onvoorspelbaar, moesten we wel oppassen. Dat is ook de reden dat ik liever achter een hek bleef staan. Mijn stoere begeleidster ging op eigen risico de verblijven in en zei daarom ook: Tell my babies I love them! Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen, hooguit wat intimiderende blikken over en weer. En we hebben een goede werkdag in de zon gehad.
Qua sociale activiteiten gaat het z'n gangetje. Allison is op dit moment heel druk met het verzamelen van data, want ze heeft een harde deadline aankomende week. Dat betekent lange dagen in het lab en weinig thuis. Toch hebben we wat leuke dingen ondernomen, zoals een super leuk huisfeest, weekendje shoppen in San Antonio, uit eten met mensen van dierwetenschappen, avondje uit, koffie drinken en een rondje over de campus lopen, country dansen bij Harry's en met Allison uit eten bij een sea food restaurant. Ik had daar ook mijn eerste ervaring met het eten van een oester. Ik heb me nooit zo aangetrokken gevoeld tot zo'n slijmerig wezen in een schelp, maar ik wilde het wel eens proberen. Niet op de manier zoals ''het hoort'', slurpend uit de schelp, maar met een vork uitsmeren op een cracker. Beetje saus en citroensap eroverheen gieten en in één keer in je mond stoppen. Tja, wat zal ik ervan zeggen. Het is en blijft slijmerig en zout, maar echt een hele intense smaak heeft het niet. Je maakt het vooral smaakvol met hetgeen wat je erop smeert. Het is ook meer het idee dat je iets glibberigs naar binnen werkt. Maar over het algemeen vond ik het zeker niet vies. En ach, ''vis'' is gezond, haha.
In de titel heb ik ''wintertijd'' genoemd, want het is wel een hele bijzondere winter in Texas. In de maand februari is het veel warmer geweest dan normaal zou moeten zijn. Temperaturen tussen de 25 en 30 graden zijn vaak langsgekomen, terwijl het normaal tussen de 8 en 10 graden zou moeten zijn. En dit is nog maar het begin, want hogere temperaturen zullen nog volgen. Niet alleen het zuiden heeft last van deze veranderingen, ook in het noorden krijgen meren niet de kans om te bevriezen. De lente heeft besloten om een paar weken eerder te beginnen waardoor de natuur even van het padje is. De klimaatverandering is hier goed merkbaar.
Het voelt toch wel raar dat ik bijna dit land moet verlaten. Deze laatste paar dagen gaan zo ontzettend snel. Natuurlijk heb ik heel veel zin om weer naar huis te gaan, maar het was ook een hele leuke, toffe, interessante en leerzame periode en ik zal mijn tijd hier ook gaan missen. Maar daarom zijn er de leuke herinneringen, die me weer even terugbrengen naar hoe het was.
Liefs!
xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
